Διαφυλάττοντας τα ζωτικά ενωτικά στοιχεία του Ελληνισμού και της Χριστιανοσύνης

Η ανάγκη των ομογενών για διατήρηση της ελληνορθόδοξης κληρονομιάς και η δική μας παράδοση

Με αφορμή τα εγκαίνια του Ιερού Ενοριακού Ναού Υπεραγίας Θεοτόκου «Άξιον Εστί» Κοκκίνη Χάνι στο Δήμο Χερσονήσου και τη συμμετοχή μου στον Μέγα Αρχιερατικό Εσπερινό όπου έλαβα την ευχή του χοροστατούντος Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κκ. Ευγενίου, ένιωσα τυχερή που ζω σε έναν τόπο που έχει ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του την εκκλησιαστική παράδοση και την εμπλουτίζει με ναούς στα χωριά και στις γειτονιές του, δίνοντας τη δυνατότητα στους πιστούς να συναντιούνται, δοξάζοντας το όνομα του Κυρίου και της Παναγίας αλλά και απλώνοντας χείρα βοηθείας προς τον συνάνθρωπο που μπορεί να νιώθει μόνος και αδύναμος.

Οι πιστοί στην πλειοψηφία τους φορούσαν μάσκες, τηρούσαν τις αποστάσεις και αντάλλαζαν ευχές για «Χρόνια Πολλά!» γιορτάζοντας έτσι τον καθαγιασμό του ναού που από απλό κτίσμα μεταβλήθηκε σε οίκο λατρείας και προσευχής και η τράπεζά του σε ιερό θυσιαστήριο και αγία τράπεζα.

Το βίωμα αυτό έφερε στη μνήμη μου το πρόσφατο ταξίδι μου στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Καθώς πέρασα τις μέρες του Πάσχα, στην απομακρυσμένη από τα κέντρα της Ορθοδοξίας εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στο Euless της Πολιτείας του Τέξας, διαισθάνθηκα την ανάγκη των ομογενών να συναντιούνται σε κάποιο ειδικά διαμορφωμένο κτιριακό χώρο, όχι μόνο για τη λατρεία τους αλλά κυρίως για τη διατήρηση των ελληνικών ηθών, εθίμων και παραδόσεων. Τα παιδιά τους συμμετέχουν ανελλιπώς στο κατηχητικό, διαβάζουν την Αγία Γραφή στην αγγλική γλώσσα, όπως άλλωστε στην αγγλική γλώσσα είναι και η λειτουργία, και μόνο η χορωδία ψέλνει κάποια εδάφια στα ελληνικά. Ένιωσα δέος και θαυμασμό για αυτούς τους ανθρώπους που κάνουν τόση προσπάθεια να διαφυλάξουν και να κρατήσουν το Ελληνικό και Χριστιανικό στοιχείο ως κομμάτι της καθημερινότητάς τους.

Ας διαφυλάξουμε λοιπόν, ως κόρη οφθαλμού, τα ζωτικά ενωτικά στοιχεία του Ελληνισμού και της Χριστιανοσύνης στη δική μας καθημερινότητα.